Tο χρέος μας είναι και ειδεχθές και απεχθές, και αρνούμαστε να θυσιάσουμε δυο γενιές Ελλήνων γι’αυτό Της Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*
Αξιέπαινη και εθνική η πρωτοβουλία υποβολής μήνυσης στη Moody’s. Έστω κι αν, όπως είναι ξεκάθαρο, πρόκειται για αντίδραση σε επίπεδο εντυπώσεων και όχι θετικού αποτελέσματος. Σχετικά, με την Moody’s και τους συναφείς οργανισμούς της είναι, δυστυχώς, απαραίτητο να συνειδητοποιηθεί ότι έχουμε να κάνουμε με κοράκια που προσελκύονται αυτόματα εκεί όπου υπάρχει αίμα. Έχουν αφεθεί, όλοι αυτοί, με το σύνολο άλλωστε του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, σε κατάσταση πλήρους ασυδοσίας και ξέφρενης κερδοσκοπίας. Σε πείσμα του ότι η δεύτερη μεγάλη οικονομική κρίση του 2007 προκλήθηκε, σε μεγάλο βαθμό, από τις δραστηριότητές τους, ούτε η Ευρώπη, αλλά ούτε ο Ομπάμα, μπόρεσαν (ή θέλησαν) να βάλουν κάποια τάξη στην άκρως επικίνδυνη αυτή κατάσταση......
Η Moody’s, λοιπόν –και δεν θα μείνουμε φοβούμαι μόνο σ’αυτήν- απλώς εκμεταλλεύτηκε το, εδώ και ενάμισι χρόνο, ελληνικό αδιέξοδο, στο οποίο μας οδηγούσε το από κάθε πλευρά επαίσχυντο και πλήρως αναποτελεσματικό Μνημόνιο, το οποίο υπογράφηκε, νύκτα προφανώς, και οπωσδήποτε χωρίς να αναγνωστεί προηγουμένως.
Από την πρώτη στιγμή, πολυάριθμοι ξένοι, αλλά και Έλληνες οικονομολόγοι, μεταξύ των οποίων και η υπογράφουσα, προσπαθήσαμε με άρθρα, βιβλία, συνεντεύξεις και ομιλίες, να εξηγήσουμε τους λόγους- απολύτως εμφανείς άλλωστε και σε επίπεδο πρωτοετών φοιτητών των οικονομικών- για τους οποίους το Μνημόνιο όχι μόνο δεν είναι λύση, αλλά είναι και η καταστροφή της Ελλάδας.
Οι ξένοι οικονομολόγοι αγνοήθηκαν πολυτελώς, ενώ οι Έλληνες αντιμετωπίστηκαν, ως εχθροί του Έθνους.
Στη συνέχεια, και επειδή, δυστυχώς, το εγκληματικού περιεχομένου και αποικιοκρατικής υφήςαυτό Μνημόνιο, που ξεπουλά βωμούς και εστίες, φέρει την υπογραφή και του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, αλλά και του Διοικητή της Τ.Ε. το μόνο που έμενε να επιχειρηθεί, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να διασωθούμε, ήταν να επιδιώξουμε κατεπειγόντως, μια αναδιάρθρωση/αναδιαπραγμάτευση εφ’ολης της ύλης, με απώτερο πάνω απ’ όλα στόχο την απαλλαγή μας από τρόικες κλπ, δηλαδή από το καταστρεπτικό Μνημόνιο.
Ωστόσο, η πρόταση αυτή που θα μπορούσε, με καλούς χειρισμούς –και όχι βέβαια μεευχαριστώ ενόσω μας εξυβρίζουν και μας εξαθλιώνουν- να αποβεί σωτήρια, αντιμετωπίστηκε από την Κυβέρνηση με σαφώς εχθρικό τρόπο, με το πάγιο επιχείρημα ότι δήθεν «θα είναι καταστροφή για την Ελλάδα» και άλλα παρόμοια, χωρίς φυσικά και να παρέχονται διευκρινήσεις του γιατί αυτή η λυσσαλέα άρνηση της μοναδικής ελπίδας που φάνταζε στον γκρίζο ορίζοντα του Μνημονίου.
Σπεύδω, στο σημείο αυτό, να προλάβω τον αντίλογο: «μα, δεν θα το δεχόταν οι εταίροι μας- δανειστές μας»! Θα ήταν απίθανο να μη δεχτούν, γιατί γνώριζαν ότι μας φόρτωσαν με όρους που ήταν εκ προοιμίου αδύνατον να πραγματοποιηθούν. Αλλά, ίσως, όχι και αδύνατον. Σ’αυτή τη δεύτερη περίπτωση, και εκκινώντας από την ανελέητη πραγματικότητα ότι δηλαδή είμαστε ήδη σε χρεοκοπία με αναστολή 2-3 ετών, η μοναδική μας διέξοδος όφειλε να είναι η δήλωση : «παύουμε τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων και χρέους».
Τι θα γινόταν;
Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι θα γινόταν, από τη στιγμή που οι δανειστές μας θα συνειδητοποιούσαν, ότι αντί για haircut 25-30% του χρέους τα χάνουν ΟΛΑ-ΟΛΑ. Αυτό θα ήταν το δικό μας περίστροφο, όχι το άλλο του κ. Πρωθυπουργού, που τελικά παρέμεινε ανενεργό. Και, όχι μόνο, αλλά αρχίζει και το ξήλωμα Ευρωζώνης –Ευρώ. Δεν θα ήταν βεβαίως, διόλου μα διόλου αξιοπρεπής λύση για την Ελλάδα! Αλλά…το Μνημόνιο, που τόλμησαν να μας επιβάλλουν –βέβαια, λένε σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις: «Μα γιατί δεν αντιδράσατε;; γιατί δεν διαπραγματευτήκατε;; γιατί το υπογράψατε;;;γιατί δεν υπερασπιστήκατε διόλου τον εαυτό σας;;;» – είναι το συνονθύλευμα αυτό αξιοπρεπές:;;;;;;
Η Moody’s –και η συντροφιά της- περίμενε υπομονητικά, με την απόλυτη φυσικά βεβαιότητα από την αρχή, ότι οι στόχοι του Μνημονίου, όλοι συλλήβδην, αποτελούσαν όνειρα θερινής νυκτός και πύργους στην άμμο. Γι’ αυτό και τα στοιχήματα περί χρεοκοπίας μας έφθασαν ήδη τα δισεκατομμύρια! Και τώρα που το θέατρο σκιών του ότι «πάμε καλά», «έρχονται καλύτερες ημέρες», «οι θυσίες του λαού μας έχουν αντίκρισμα» κλπ. κλπ. έλαβε αναγκαστικά επίσημο και άκρως οδυνηρό τέλος με την εμφάνιση της τέταρτης κεφαλής της Λερναίας Ύδρας τουΜνημονίου, αυτήν δηλαδή που βγάζει την Ελλάδα στο σφυρί, η Moody’s –και η παρέα της- έκρινε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα της! Και επιτέθηκε εναντίον μιας ακυβέρνητης, αμήχανης και κατακαημένης Ελλάδας. Μια Ελλάδας, που δέχθηκε επιπλέον αδιαμαρτύρητα να οδηγηθεί η αγορά εργασίας της στη ζούγκλα που επικρατούσε στις αρχές του 19ου αιώνα.
Και τώρα;;;
Καλή είναι η μήνυση εναντίον της Moody’s. Γιατί, όχι;;; Αλλά, πέραν αυτής, θα έπρεπε να επιχειρήσουμε και κάτι πιο αποτελεσματικό, μια και πια χανόμαστε. Τι;; Είναι βέβαιο, ότι η εγκληματική αβελτηρία μας έχει αδρανοποιήσει πολλά από τα αρχικά μας όπλα. Αλλά, τώρα, θα πρέπει να βάλουμε μπρος το ρητό «ο πνιγμένος δεν φοβάται το νερό». Και να αξιοποιήσουμε την υπέρτατη αδυναμία της Ευρωζώνης. Να ξεχάσουμε, βέβαια το δίλημμα «Η Μνημόνιο ή χρεοκοπία» που το πιστέψαμε, χάρη στην πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ μας, αν και ουδέποτε υπήρξε, και να σταθούμε στα πόδια μας.
Εμείς, οι Έλληνες, μέσα ή έξω από την ΕΕ, μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, αλλά πάντοτε με την Ακρόπολη, την πλούσια ιστορία μας, τα μοναδικά επιτεύγματά μας, τις ακρογιαλιές μας, αλλά βέβαια και το πλούσιο μας υπέδαφος, που όταν αρχίσει να αποδίδει πρέπει με νύχια και δόντια να μείνει σε χέρια ελληνικά.
Εμείς, δεν είμαστε απλώς Ευρωπαίοι. Είμαστε αυτοί που έφτιαξαν την Ευρώπη των πολιτισμών. Αυτά, για να έχουμε θάρρος….να μπορούμε να αντικρύσουμε και να αντικρούσουμε την κυρία Μέρκελ με αδιαφιλονίκητα επιχειρήματα.
Να της υπενθυμίσουμε ότι η Γερμανία μας χρωστά περίπου €172 δις. από ειδεχθή εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
Να της υποδείξουμε ότι η κατάρρευση ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου, που περιλαμβάνει και το πάλαι ποτέ θαύμα του νεοφιλελευθερισμού, την Ιρλανδία, δεν είναι δυνατόν να οφείλεται στους τεμπέληδες, αλκοολικούς και ανάξιους Έλληνες.
Να της ψιθυρίσουμε στο αυτί, της κυρίας Μέρκελ, για το τι είναι η διαφθορά που συνδέεται με τη Siemens, με φρεγάτες που γέρνουν και με δάνεια προς την Ελλάδα, που προορίζονται να τηνβοηθήσουν, αλλά που της δίδονται με επιτόκιο 5.5% όταν η Γερμανία τα δανείζεται με 1.5%.
Να της αποδείξουμε ότι το χρέος μας είναι και ειδεχθές και απεχθές, και ότι αρνούμαστε να θυσιάσουμε δυο γενιές Ελλήνων γι’αυτό, αλλά αντιθέτως προτιμούμε να πάρουμε των ομματιών μας.
Μπορούμε ασφαλώς, και έχουμε πάρα πολλά να πούμε…..πάρα πολλά. Αλλά, φυσικά, χρειαζόμαστε ηγέτες….
* Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη είναι Πρώην Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου